Εφυγε μία από τις μεγάλες πρωταγωνίστριες της επιθεώρησης, σουμπρέτα με όλη τη σημασία της λέξεως. Η κηδεία της Αννας Καλουτά θα γίνει σήμερα Τρίτη, στις 3 μ.μ. στο Α’ Νεκροταφείο της Αθήνας.
Τη χαρακτήρισαν «βασίλισσα της επιθεώρησης» και δικαίως. «Δεν θα σε αφήσω να παίξεις ώσπου να αγοράσω και το τρίτο μου σπίτι» της είχε πει χαριτολογώντας η άλλη μεγάλη, η Ζαζά Μπριλάντη, όταν προείδε το μεγάλο ταλέντο της.
Η Ειρήνη-Αννα Καλουτά «ταξίδεψε» για να συναντήσει την αδερφή της Μαρίκα, που έφυγε πριν από έξι χρόνια. «Ηρθε η ώρα να πάω να τη βρω» έλεγε συχνά. Εφυγε πλήρης ημερών και «πλήρους διαύγειας», όπως μας είπε ο κ. Κατσάνης, μαθητής της στη σχολή του Μουσικού Θεάτρου του Μενέλαου Θεοφανίδη, με τον οποίο είχαν σχέση μάνας - γιου.
Δόξαζε τον Θεό και έκανε τον σταυρό της, γιατί όπως έλεγε: «Μου χάρισε μακροημέρευση, δόξα και υγεία». Εφυγε κλείνοντας σχεδόν έναν αιώνα ζωής και πήρε μαζί της μία ολόκληρη εποχή, αυτή της παλιάς, καλής επιθεώρησης, δοξασμένη και με την αγάπη του κόσμου να την ακολουθεί.
Την τελευταία φορά που έκλαψε από συγκίνηση ήταν όταν πληροφορήθηκε ότι το θέατρο του Νέου Κόσμου θα πάρει το όνομά της. Σχεδόν κατάκοιτη, ήταν αδύνατον να παραβρεθεί.
«Της διάβασα δυνατά το σχετικό δημοσίευμα της “Espresso” και μετά της το έδωσα. Αν βλέπατε με τι χαρά το κοιτούσε!» μας είπε ο Πάνος Κατσάνης. Ηθελε να σηκωθεί και να πάει να ευχαριστήσει τον δήμαρχο, τον Νικήτα Κακλαμάνη, που με δική του πρωτοβουλία έγινε το θέατρο. Ηταν δωρήτρια σώματος, κανείς δεν το γνώριζε αυτό. Τα σοβαρά προβλήματά της υγείας της ξεκίνησαν τον περασμένο Αύγουστο, όταν παραπονέθηκε για πόνους και αδιαθεσία. Κάποιες φορές χρειάστηκε να μπει σε νοσοκομείο, το μεγαλύτερο διάστημα όμως αντιμετώπιζε τα προβλήματά της στο σπίτι. Ο γιατρός την επισσκεπτόταν σχεδόν καθημερινά. Τους τελευταίους μήνες κυκλοφορούσε στο διαμέρισμά της με τη βοήθεια του “Π”, αφού δεν είχε τη δύναμη να στηριχτεί καλά στα πόδια της. Και τις τελευταίες ημέρες δεν μπορούσε να σηκωθεί από το κρεβάτι.
Το καλοκαίρι του 2008 πρόλαβε να ανεβεί στη σκηνή του Ηρωδείου με τον Λάκη Λαζόπουλο στην παράσταση του Σταμάτη Κραουνάκη. Μαζί με τους δύο καλλιτέχνες τραγούδησε το «Ευζωνάκι γοργό», ενώ οι θεατές χειροκροτούσαν όρθιοι. «Ολους τους καλλιτέχνες τους ακολουθούν οι επιτυχίες τους, ένας ρόλος ή ένα τραγούδι. Εμένα με ακολουθεί η φουστανέλα» είχε πει με τον δικό της, μοναδικό τρόπο η ηθοποιός.
«Η Αννα παντρεύτηκε το θέατρο, τα έδωσε όλα»
Ο Λάκης Λαζόπουλος αλλά και ο Σταμάτης Κραουνάκης, από τη νέα γενιά των δημιουργών, τίμησαν την προσφορά της Αννας Καλουτά στο μουσικό θέατρο. Τη θεωρούσαν «σημαντική στο είδος της», γι’ αυτό της ανέθεσαν να κάνει φινάλε στην παράσταση στο Ηρώδειο τον Ιούλιο του 2008 (ένα αφιέρωμα στην επιθεώρηση).
Η Ζωζώ Σαπουντζάκη δήλωσε στην «Espresso»: «Πέθανε ευτυχισμένη γιατί ήταν κοντά στον άνθρωπο που τον θεωρούσε γιο της. Την κράτησε με αξιοπρέπεια, την ξεκούρασε. Την Αννα τη θαύμαζα από μικρό παιδί στη Θεσσαλονίκη. Οταν πρωτοπήγα στο “Παλλάς”, 14 χρόνων, είχε έρθει χωρίς τη Μαρία με τον θίασό της εκεί. “Θεέ μου τι όμορφη που ήταν! Ας γινόμουν κι εγώ σαν κι αυτή!” είπα. Μετά, βέβαια, δουλέψαμε πάρα πολύ μαζί. Η Αννα “παντρεύτηκε” το θέατρο, τα έδωσε όλα. Ο,τι είχε και δεν είχε».
Η Δέσποινα Στυλιανοπούλου πρωτοβγήκε στο θέατρο στα χέρια τους, στο «Αννα και Μαρία Καλουτά» και στο έργο «Της φυλακής τα σίδερα» με είκοσι πρωταγωνίστριες επί σκηνής. Ανάμεσά τους η Μπελίντα και η Ρένα Βλαχοπούλου.
«Με αποκαλούσε “Φουφούκα”. Ηταν η πρώτη μου δασκάλα στα χορευτικά νούμερα. Δεν ήταν αυστηρή, αλλά επέμενε. “Αν δεν το μάθεις, θα βγάλω το παπούτσι”, μου φώναζε. Ηθελε πάντα να πηγαίνω στο καμαρίνι της και να τη χτενίζω» μας είπε και συμπλήρωσε: «Ράγισε η καρδιά μου! Στη κηδεία της Μαρίας με κρατούσε αγκαζέ, έκλαιγε και μου έλεγε: “Σ’ εμένα ποιος θα είναι δίπλα μου;” Πέρασα την ωραιότερη εποχή δουλεύοντας κοντά τους. Μετά τις παραστάσεις πηγαίναμε στο εξοχικό τους σπίτι στην Ακράτα, όπου μας περίμενε ο σύζυγος της Μαρίας και μας τα είχε όλα έτοιμα γιατί ήμασταν κουρασμένες».
Ο χορευτής Δημήτρης Ιβάνοφ μαζί με την παρτενέρ του Νατάσα ήταν πάντα το χορευτικό ζευγάρι στις παραστάσεις των αδελφών Καλουτά αμέσως μόλις επέστρεψαν από την Αφρική, ενώ δίδασκαν και μαζί στο Μουσικό Θέατρο του Θεοφανίδη. «Ηταν η τελευταία μεγάλη κυρία της επιθεώρησης. Μέχρι πρόσφατα τη συναντούσα και μιλούσαμε πάντα για το θέατρο. Δεν έλεγε τίποτα άλλο. Η Αννα αρρώστησε όταν έχασε το “Καλουτά”, πικράθηκε όσο δεν μπορείτε να φανταστείτε! Αγαπούσε τους νέους, και τον Νίκο Σταυρίδη οι δύο αδελφές τον έβγαλαν στο σανίδι. Κάναμε μαζί τα “Φώτα της ράμπας” και πολλά τηλεοπτικά δρώμενα» δήλωσε στην «Espresso».
Espressonews.gr
